اختلال آسپرگر
اختلال آسپرگر
اختلال آسپرگر
نويسنده: سعيد عبدالملكي
اختلال اسپرگر(زوال شديد اجتماعي)ابتدا توسط يك دانشمند استراليايي به نام دكتر «هانس آسپرگر»در سال 1944شناسايي شد كه شكل خفيف اختلال اوتيسم(در خود ماندگي)است. اين اختلال از سنين كودكي به وجود مي آيد و اگر زود درمان نشود، در تمام طول عمر فرد، پيامدهاي منفي خود را به جاي مي گذارد. در اختلال آسپرگر، فرد از برقراري ارتباط اجتماعي و داد و ستد با ديگران، ناتوان شده و به گونه اي نامتعارف، منزوي و گوشه گير مي شود. شخص مبتلا از حيث ساير كاركردهاي رواني و شناختي، سالم است اما از نظر عاطفي، سرد بوده و از تعامل با ديگران ناتوان مي باشد. به طور معمول اين اختلال در بين مردان، شايع تر از زنان است و درمان آن، در سنين اوليه ي كودكي امكان پذير است و بيش تر از طريق رفتار درماني مقدور است.
*ناكامي در توسعه ي رابطه با هم سالان
*دنبال نكردن لذت و سرگرمي، علايق و پيشرفت ها
*فقدان بده بستان عاطفي و اجتماعي
به عبارتي بهتر، افراد مبتلا به زوال شديد اجتماعي، مشكلات عمده اي در كسب مهارت هاي اجتماعي دارند و اغلب دبگران به چشم يك بي عرضه ي اجتماعي و فردي منزوي و تنها، به ان مي نگرند.
*عدم انعطاف پذيري و داشتن حالات يكنواخت و تشريفاتي
*رفتارهاي حركتي و تكراري و تقليدي هم چون تكان دادن انگشت دست يا تركيبي از حركات بدن
*حواس پرتي هاي مكرر با بخش هايي از اشياء
افراد مبتلا به زوال شديد اجتماعي، رفتارهاي نامتعارف و عجيب و غريبي از خود نشان مي دهند، به طور معمول علايق محدودي دارند كه متناسب سن شان نيست و درباره ي يك موضوع، اطلاعات زيادي كسب مي كنند اما حاضر نيستند ديگران را در آن سهيم كنند.
ج)از لحاظ باليني دچار آشفتگي و سر درگمي هستند و در حوزه هاي مهمي هم چون اجتماعي، كاري و... عملكرد ضعيفي از خود نشان مي دهند. افراد مبتلا به اين اختلال، از ديگر افراد جامعه كاملاً متمايز هستند و ديگران نيز آنان را متفاوت مي بينند.
د)از لحاظ روان شناختي، هيچ تأخير محسوسي در زبان يا رشد شناختي آنان ديده نمي شود و مي توانند يك صحبت معمولي داشته باشند. سطح هوش آنان طبيعي است و مردان، چهار برابر بيش تر از زنان، به اين اختلال مبتلا مي شوند.
منبع:نشريه شادکامي و موفقيت، ش64
مشخصات اختلال آسپرگر:
الف)اختلال در كيفيت تعامل اجتماعي كه دست كم توسط يك يا دو مورد از موارد زير شناسايي شود:
*ناكامي در توسعه ي رابطه با هم سالان
*دنبال نكردن لذت و سرگرمي، علايق و پيشرفت ها
*فقدان بده بستان عاطفي و اجتماعي
به عبارتي بهتر، افراد مبتلا به زوال شديد اجتماعي، مشكلات عمده اي در كسب مهارت هاي اجتماعي دارند و اغلب دبگران به چشم يك بي عرضه ي اجتماعي و فردي منزوي و تنها، به ان مي نگرند.
ب)رفتارهاي تكراري و محدود دست كم در يكي از موارد زير:
*عدم انعطاف پذيري و داشتن حالات يكنواخت و تشريفاتي
*رفتارهاي حركتي و تكراري و تقليدي هم چون تكان دادن انگشت دست يا تركيبي از حركات بدن
*حواس پرتي هاي مكرر با بخش هايي از اشياء
افراد مبتلا به زوال شديد اجتماعي، رفتارهاي نامتعارف و عجيب و غريبي از خود نشان مي دهند، به طور معمول علايق محدودي دارند كه متناسب سن شان نيست و درباره ي يك موضوع، اطلاعات زيادي كسب مي كنند اما حاضر نيستند ديگران را در آن سهيم كنند.
ج)از لحاظ باليني دچار آشفتگي و سر درگمي هستند و در حوزه هاي مهمي هم چون اجتماعي، كاري و... عملكرد ضعيفي از خود نشان مي دهند. افراد مبتلا به اين اختلال، از ديگر افراد جامعه كاملاً متمايز هستند و ديگران نيز آنان را متفاوت مي بينند.
د)از لحاظ روان شناختي، هيچ تأخير محسوسي در زبان يا رشد شناختي آنان ديده نمي شود و مي توانند يك صحبت معمولي داشته باشند. سطح هوش آنان طبيعي است و مردان، چهار برابر بيش تر از زنان، به اين اختلال مبتلا مي شوند.
درمان اختلال آسپرگر
آموزش مهارت هاي اجتماعي توسط پدر و مادر
نقش بازي كردن
داستان درماني
مداخلات مدرسه اي
مداخلات دارويي
منبع:نشريه شادکامي و موفقيت، ش64
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}